In de afgelopen drie jaar zonder (betaald) werk heb ik vaak nagedacht over wat voor soort werk ik wilde doen zodra mijn zoon weer zorgeloos naar school zou gaan. Het huismoederschap was voor mij geen droom die uitkwam. Ik werkte als HR-manager in de farmaceutische industrie en had veel contact met mensen. Dat wilde ik weer, maar dat dit nu kan gevoed door mijn eigen ervaringen en de mogelijkheid om andere ouders/verzorgers te helpen, voelt als een cadeau. Een ideale combinatie: intuïtie volgen, bedenken en bouwen, en dat zonder reistijd!

 

In totaal heeft mijn zoon drie jaar thuis gezeten. Officieel was hij geen thuiszitter, maar het lukte hem niet om zelfstandig (zonder mij) op school aanwezig te zijn, laat staan zelfstandig te werken in de klas. Gelukkig kwam Mareille op ons pad en samen hebben we een plan opgesteld. De samenwerking tussen school, zorg en ouders was erg fijn. Er volgde een intensieve therapie bij de psycholoog, veel begeleidingsuren van Mareille en lessen via de digitale school van Meester Andreas. In die drie jaar ging niet alles vlekkeloos, we hebben veel geprobeerd en niet alles lukte, maar we bleven volhouden en vertrouwden op mijn moedergevoel.

 

Op dit moment gaat mijn zoon vier hele dagen zelfstandig naar school. Het is ongelooflijk hoe veerkrachtig een kind kan zijn. Het gevoel dat mijn man en ik hebben, is onbetaalbaar. Dit gevoel gun ik alle ouders/verzorgers die zich in een soortgelijke situatie bevinden. In de aankomende DOK-nieuwsberichten deel ik meer over mijn eigen ervaringen. Denk aan onderwerpen zoals de rechten en plichten van een kind, de kosten van alle zorg (een thuiszitter kost veel geld) en het effect op je gezin.